Toen de Franse Genie stopte met het onderhoud aan de ouvrages, leek het of de Maginotlinie gedoemd was om te verdwijnen. De illegale bezoeken namen een aanvang en veel materiaal verdween, veelal richting de verzamelaars. Maar in de jaren 70 van de vorige eeuw werden ouvrages heel voorzichtig voor publiek opengesteld. Zou het leger nu eindelijk zijn geheimen prijsgeven? De ouvrages La Ferté, Fermont en Hackenberg verwelkomden honderden nieuwsgierige bezoekers. In de loop de jaren werden ouvrages overgedragen door het leger aan stichtingen die zorg gingen dragen voor de restauratie en instandhouding. Ook gemeenten kochten soms een ouvrage om het onder te brengen in een stichting die zich ging bezighouden met de restauratie. Langzamerhand volgden ook kleinere objecten zoals abri's en kazematten, waarbij privé personen vaak aan de basis van de een restauratie stonden. Er wordt naar gestreefd om de bezoekbare plaatsen zo authentiek mogelijk in te richten. Dit is vaak heel moeilijk omdat materiaal wijd en zijd verspreid is en soms pas na lang zoeken te voorschijn komt. Vaak werd een verlaten en al gedeeltelijk gesloopt object ontdaan van bruikbaar materiaal. Ook technische installaties worden weer opgebouwd; in veel ouvrages en ook kazematten kun je de motor(en) weer horen draaien.

Op de volgende pagina's Wat kun je bezoeken? staan de voor het publiek toegankelijke ouvrages, abri's en kazematten. Als hoofdbron voor de informatie dient de site Wikimaginot. Deze Franse site probeert alle nog bestaande en ook niet meer aanwezige objecten van de Maginotlinie in kaart te brengen en te documenteren. Veel bezoekbare objecten hebben een eigen internetsite.