Toen de Tsjechische legerleiding ging nadenken over de verdediging tegen zijn buurlanden kwamer er een aantal problemen naar voren. Allereerst was de ligging van het land ten opzichte van zijn buren erg ongunstig. Het westen van het land alsmede het noorden grensde aan Duitsland vanaf de rivier de Elbe tot aan de Oder over een afstand van 1.100km. Na de Anschluss in 1938 van Duitsland en Oostenrijk was deze grens 2.000km lang.
Verder in het noorden grensde het land aan Polen(1.000km), in het oosten aan Roemenië en in het zuiden aan Hongarije en Oostenrijk. De totale lengte van de landsgrenzen was 4.000km. Frankrijk daarentegen had 2.800km aan landsgrenzen, waarvan 400km met Duitsland. Een ander nadeel was dat in de grensstreken, zeker met Duitsland, de bevolking overwegend uit Sudeten-Duitsers bestond, die zeer pro-Duits waren. Opgestookt door de nazi-propaganda werden zij steeds onrustiger en zochten ze steeds sterker aansluiting bij Duitsland.
Een aantal grote steden, waar de belangrijke wapenindustrie was gevestigd, lagen binnen het bereik van Duitse bommenwerpers en waren dus kwetsbaar. Hoe moest de landsverdediging georganiseerd worden?
Een infanteriedivisie kon een continu front van 10km verdedigen; alleen de grens met Duitsland vergde al 200 divisies. In 1938 kon Tsjecho-Slowakije (inclusief de reserve) 42 divisies mobiliseren. In geval van een oorlog was hulp van buitenaf bitter noodzakelijk. Eigenlijk was er maar één oplossing: de bouw van verdedigingslinies.
Economisch was Tsjechië goed ontwikkeld en in staat om een dergelijk project te financieren. De firma Škoda met zijn 30.000 arbeiders was een gerenommeerde wapenfabrikant; hier maakt men niet alleen zware kanonnen maar ook pantserdelen verlieten de fabriek. In Brno stond de fabriek voor de vervaardiging van de infanteriewapens.

Op 9 november 1937 wordt het nieuwste bouwprogramma door de generale staf van het leger voorgesteld:

• er moeten 16.000 blockhaus model 37 gebouwd worden
• er komen 1.276 zware (infanterie)bunkers in diverse sectoren
• de bouw van 45 artilleriewerken wordt voorzien
• er zullen 9 zelfstandige artilleriebunkers voor 10cm houwitsers gebouwd worden
• er komen 5 zelfstandige bunkers voor 12cm mortieren

•  1^e fase tot in 1941-1942. Dit betrof het front tussen Oder en Elbe langs de grens met Duitsland. Hier moesten bunkers en artilleriewerken komen. Ook aan het zuidfront moesten linies van lichte bunkers gebouwd worden langs de grens mer Roemenië. Tevens moesten in dit gebied wegversperringen opgericht worden.
• 2^e fase van 1941 tot 1945. Deze fase voorzag in de bouw van artilleriewerken en zware bunkers langs de zuid- en westgrens van Bohemen.
• 3^e fase vanaf 1946. Bouw van linies langs de de grens met Oostenrijk
• 4^e fase vanaf 1946. Bouw van linies langs de grens met Polen