Inleiding
Om een hechte verdediging te kunnen organiseren en snel te kunnen reageren op allerlei gebeurtenissen was het belangrijk dat alle onderdelen van de Maginotlinie goed met elkaar konden
communiceren. Het belangrijkste middel hiervoor was de telefoon. Bij uitval van de telefoon was voorzien in radioverbindingen. In de Alpen kon men gebruik maken van lichtsignalen (Morse).
externe telefoonnet
Achter de hoofdlinie was een ondergronds militair telefoonnet aangelegd. Dit bestond uit twee hoofdlijnen. De eerste lijn lag op een afstand van één tot twee km achter de hoofdlinie; een tweede lijn, parallel aan de eerste, liep op een afstand van zes km van de eerste lijn.
Op verschillende punten waren beide lijnen met elkaar verbonden door middel van een betonnen verbindingskamers of kleine telefooncentrales.
Telefoon in een kazemat
In een kazemat was vaak een kleine telefooncentrale met 8 lijnen voor de interne gesprekken en de verbindig met andere kazematten, ouvrages, enz.
gasalarm
artillerie
infanterie
medische dienst (?)
Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op donderdag 26 januari 2017