De rust is echter maar van korte duur, want om 06:30 uur signaleert de waarnemer van de kazemat Bois de Tappe Oost verdachte bewegingen langs de weg van Ugny richting de beide kazematten. Met de gebeurtenissen van de afgelopen nacht nog in het geheugen, wacht de waarnemer met alarm te slaan, mede omdat er ook een Franse patrouille in de buurt aanwezig is. De commandant van de kazemat kijkt mee en concludeert dat het Duitsers zijn die richting de kazemat oprukken. De commandopost van het bataljon in de sector wordt op de hoogte gesteld evenals de kazemat Haut de l'Anguille Oost. Vier dubbele mitrailleurs draaien richting de vijand, die voorzichtig oprukt richting de antitank- en prikkeldraadversperring. Als de mitrailleurs beginnen te vuren, maken de Duitsers onmiddellijk rechtsomkeert; twee lichamen blijven achter. Vanuit een veilige positie vuren de Duitsers terug en gedurende twintig minuten is er een schotenwisseling. Een wat al te ijverige kapitein, commandant van het 1^e bataljon van het 149^e RIF, negeert de veiligheidsmaatregelen en begeeft zich naar de achtergebleven Duitsers. Hij wordt hierbij door een kogel getroffen en afgevoerd naar het hospitaal.
De Duitsers zijn er achter gekomen dat het voorland van de Maginotlinie weliswaar niet bezet is, maar dat het niet verstandig is om bij klaarlichte dag de linie aan te vallen.
Op 15 mei wordt de commandant van Fermont, Commandant Brousse, overgeplaatst en vervangen door kapitein Aubert, commandant van de infanterie in het ouvrage Bréhain. De legerleiding vindt dat Brousse niet capabel genoeg is voor de functie van bevelhebber van een gros ouvrage. Diezelfde avond vindt een artilleriebeschieting van Fermont plaats. Het enige resultaat is dat de werkploeg die prikkeldraadversperringen aan het plaatsen was, zich naar de nooduitgang van blok 4 moet reppen.

Naar aanleiding van de Duitse beschieting was kapitein Aubert van mening dat deze te wijten is aan de lichtflitsen van de schoten van de hefkoepel van blok 1. Hij wil toestemming van de commandant van de veldartillerie om de hefkoepel 's nachts niet meer te gebruiken. De commandant weigert dit verzoek, omdat Fermont dan geen gebruik meer kan maken van zijn hoofdbewapening. Tevens meldt hij dat de mannen 's nachts roken en op die manier hun aanwezigheid verraden.

In de nacht van 18 op 19 mei zijn achter de linie twee stukken spoorweggeschut aangekomen. Het giaat om een kanon 340mm model 12 en een kanon 320mm model 17. Behorend tot de algemene reserve van de zware artillerie worden ze ingezet in de bedreigde delen van het front. Als ze niet schieten, staan ze opgesteld onder een viaduct of in een tunnel.In de nacht van van 20 op 21 mei opent het 340mm kanon het vuur. Het doel, een spoorwegemplacement in België, ligt 30 km ver en er is dus geen enkele observatie mogelijk. In totaal worden er 3 granaten afgevuurd. Een indrukwekkende demonstratie, maar niet effectief. Tijdens de algemene terugtocht verdwijnen de kanonnen naar het zuiden.

Nu het Duitse opperbevel een idee heeft hoe de Maginotlinie zo'n beetje in elkaar zit, gaan de aanwezige infanteriedivisies zich passief opstellen en zich zelfs ingraven, er wordt pas op de plaats gemaakt. Er vinden sporadische gevechten tussen Duitse en Franse patrouilles plaats, maar er worden geen gevangenen gemaakt. Op 24 mei overvalt een Duitse patrouille een Franse voorpost, waarna negen man vermist worden.
Het zwaartepunt van de Duitse aanval op Frankrijk ligt nu bij Sedan. Meer naar het westen speelt een drama zich af. Na de doorbraak bij Sedan rukken Duitse Infanteriedivisies op naar het oosten richting Montmédy. Bij Villy-la-Ferté stuiten ze op het kleine ouvrage La Ferté. Na zware gevechten slagen de Duitsers erin om in de nacht van 18 op 19 mei dit ouvrage tot zwijgen te brengen. De gehele bemanning, 107 officieren en manschappen, sterft de verstikkingsdood. Na de verovering bijft ook hier het front vrij rustig, terwijl de Duitse tankeenheden doorstormen naar de Kanaalkust.

De eerste Duitse eenheden bereiken de Kanaalkust. Een deel van het Franse Leger, de BEF en het Belgische leger zijn omsingeld. Generaal Gamelin, de Franse opperbevelhebber, heeft volgens de regering te weinig daadkracht om de Duitse opmars tot stilstand te brengen; hij wordt verantwoordelijk gehouden voor de mislukkingen aan het front. Hij wordt vervangen door Generaal Weygand, die aan de situatie echter ook weinig kan verbeteren.

De artilleriebeschietingen aan weerskanten gaan door. Blok 1 van Fermont schiet geregeld op Duitse opstellingen, terwijl de Duitse artillerie beschietingen uitvoert op Fermont, Latiremont en ook de kleine stad Longuyon, die zwaar beschadigd wordt. Het artillerievuur op Fermont is accuraat omdat blok 3 op een plaats ligt die op elke topografische kaart is aangeduid. De komende dagen vindt een grootscheeps reorganisatie plaats aan zowel Duitse als Franse zijde. Aan Duitse zijde worden nieuwe eenheden aangevoerd, die de divisies van de eerste golf vervangen. Aan Franse zijde worden eenheden in nieuwe posities opgesteld. Het glacis voor ouvrage Fermont wordt verlaten met uitzondering van enkele kleine posten, zodat alle troepen zich achter de Maginotlinie bevinden.

Elke avond en nacht gaat in Fermont een werkploeg naar buiten om mijnen te leggen en prikkeldraadversperringen aan te brengen. Om 18:30 uur wordt een ploeg van 70 man verrast door een Duitse artilleriebeschieting, maar gelukkig kan iedereen zich in veiligheid stellen. Enkele dagen later loopt het wat minder goed af; bij de beschieting vallen 12 gewonden waarvan 3 ernstig. Niettemin vordert het werk gestaag.

De afgelopen dagen hebben Franse patrouilles vruchteloos geprobeerd om gevangenen te maken teneinde inlichtingen te verkrijgen. Soms ontmoeten ze een Duitse eenheid, maar de meeste akties leveren geen gevangenen op. Wel slagen de Duitsers erin om een kleine Franse voorpost te verrassen; na de aanval worden 9 man vermist. Om dergelijke verrassingen te voorkomen, worden uitkijkposten alleen overdag bezet.