Er treedt echter een ander probleem aan het licht; de 75mm hefkoepel van Blok 1 functioneert niet goed. Reeds vanaf het begin van de vijandelijkheden zijn er problemen met de afvoer van de lege hulzen. In plaats van verticaal naar beneden te vallen, bleven ze schots en scheef in de afvoerleiding hangen. Uiteindelijk kon de hefkoepel niet meer vergrendeld worden in de ingetrokken positie. Er wordt een reparatieploeg opgetrommeld die het euvel moet verhelpen. In de eerste instantie vermoedt men dat er een granaatscherf tussen de koepelwand en het voorpantser zit. Een onderzoek met een stalen lamel brengt niets aan het licht. De technici observeren het op en neer bewegen van de hefkoepel en ontdekken dan waar het fout gaat. De grote hoeveelheid hulzen, gevolg van de hoge vuursnelheid, heeft een prop gevormd in de afvoerleiding, zodat de hefkoepel niet meer vergrendeld kan worden. De prop doorduwen met behulp van koevoeten heeft geen enkel effect, dus moet er gewerkt gaan worden met snijbranders. Een sapeur wurmt zich in het afvoerkanaal en gaat met een snijbrander de koperhoop te lijf. In de haast is hij zijn gasmasker vergeten op te zetten en hij raakt dan ook meteen bewusteloos. Gelukkig beseft de rest van de reparatieploeg meteen wat er gebeurt en haalt de bewustloze sapeur uit zijn benarde positie. Terwijl hij langzaam weer bij zijn positieven komt, gaat de rest van de ploeg, nu wel uitgerust met gasmaskers, het probleem te lijf. Om 24:00 uur is het opgelost. De hefkoepel functioneert weer naar behoren.

Bij blok 4 heeft men geconstateerd dat een luik, dat het schietgat beschermt, is verdwenen. Om de kanonnen te beschermen hielden de artilleristen de luiken gesloten om ze pas voor een salvo te openen. Natuurlijk bestaat er een veiligheidssysteem om te voorkomen dat de kanonnen bij gesloten luiken kunnen worden afgevuurd. Maar wat er kon gebeuren, gebeurde ook: een schot werd te vroeg afgevuurd en de granaat sloeg het half geopende luik weg. Er is gelukkig geen verdere schade, maar toch...... (In juni 1980 is dit luik terugevonden)

Om 2:00 uur schiet de kazemat Haut de L'Anguille West een groene lichtkogel af. Deze geeft aan dat de kazemat bedreigd wordt en om vuursteun vraagt. De blokken 1, 6 en 7 alsmede de kazemat Bois de Beuveille openen het vuur. Er is munitie genoeg. Bij het aanbreken van de dag is alles weer rustig. Vreemd is dat er bij dergelijke gebeurtenissen in geen enkel Frans of Duits rapport slachtoffers gemeld worden.
Het uur van de wapenstilstand nadert en de commandant van de 161e ID stuurt instructies naar zijn ondergeschikten hoe te handelen bij de voorbereidingen voor de overgave van de ouvrages en kazematten. Om 18:35 uur tekenen Frankrijk en Italië de wapenstilstand die 6 uur later van kracht zal worden. De Franse en Duitse radiozenders maken het bericht bekend. In Ouvrage Fermont is het officiële bericht pas om 23:30 uur bekend; de aankondiging wordt via de radio gemeld door de commandant van de waarnemingspost Haut de L'Anguille. In feite moet dit bericht door een officier die namens de opperbevelhebber hiertoe gemachtigd was, worden bevestigd. Door de uitval van de telefoonverbindingen was commandant Aubert niet helemaal op de hoogte van alle ontwikkelingen. Om 23:30 uur verzoektt de waarnemingspost Puxieux om vuursteun. Het lag niet voor de hand dat de Duitsers nog iets wilden ondernemen. Maar hoe dan ook, tussen 20:30 uur en 01:30 vuurden de blokken 1 en 4 1.300 schoten af. Fermont is het enige ouvrage dat na het intreden van de wapenstilstand nog vuurde. Een Duitse mitrailleur vuurt op het laatste moment nog op de kazemat van Bois de Beuveille. De mortierhefkoepel van blok 5 maakt een einde aan de schietpartij en rond 01:40 uur is het afgelopen.
De stemming is bedrukt.Iedereen beseft dat de oorlog is afgelopen is en de bemanning verkeert in onzekerheid over het lot dat hun te wachten stond. Allen hopen op een goede afloop, d.z.w. een repatriëring naar de de onbezette zone van Frankrijk.