Het front in de sector Crusnes was statisch geworden. De volgende twee weken gingen de Duitsers alle divisies die betrokken waren bij de eerste aanvallen aflossen. Om verwarring en opstoppingen op de aan- en afvoerwegen te voorkomen, werd er een plan opgesteld, waarbij vier nieuwe divisies werden aangevoerd; één divisie rukte op vanuit de sector Montmédy, met als voorlopig einddoel een opstelling ten zuiden van Longuyon, zodat de Maginotlinie vanuit het westen kon worden aangevallen.
Ook de Franse troepen werden herschikt; de verdediging van Longuyon en verder naar het westen werd versterkt. Alle troepen op de zuidelijke oever van de Chiers werden achter de hoofdlinie teruggetrokken; slechts enkele posities bleven bezet. Om te voorkomen dat de Duitsers de watertoren in het dorpje Revémont konden gebruiken als observatiepunt, werd deze door de Genie opgeblazen.

Op 4 juni eindigde de succesvolle evacuatie van Engelse en Franse troepen bij Duinkerken. maar zoals Churchill in een toespraak opmerkte:"Oorlogen worden niet met evacuaties gewonnen. "

Op 30 mei stuurde de Franse legerkorpscommandant een order naar de 51e en 52e Infanteriedivisie, waarin hij meldde dat de patrouilles tot op heden niet veel resultaat hadden opgeleverd. Geen gevangenen, geen goede inlichtingen; kortom, er moest agressiever worden opgetreden.
Er moest dus wat gebeuren. De missie werd toevertrouwd aan de 2e compagnie van het 100e Infanterieregiment van de 51e Infanteriedivisie. Om het verrassingseffect niet te verstoren, werd er geen inleidende beschieting uitgevoerd. Niettemin was alle aanwezige artillerie in de sector standby; als de compagniecommandant een rode lichtkogel afschoot, zouden alle batterijen vuursteun verlenen.
Om 07:30 uur verlieten de vier secties hun vertrekpunt en bereikten om 10:15 uur de boerderij Praucourt. De groep trok naar het noorden om uiteindelijk een draai van 90° te maken richting het dorp Cutry, het uiteindelijke doel van de missie. Elke sectie had zijn opdracht en begaf zich naar de aangewezen positie. Gespannen volgden de Franse waarnemers de silhouetten die onder een brandende zon langzaam vooruitkwamen. Zonder dat de Fransen het wisten, had een kleine Duitse eenheid het dorp bezet, van waaruit ze een goede observatiepositie voor de artillerie hadden. De Franse patrouille was ontdekt en vanaf korte afstand barstte plotseling het Duitse mitrailleurvuur los. Twee van de vier sectiecommandanten sneuvelden bij de eerste schotenwisseling en ook de compagniecommandant werd dodelijk getroffen. Een rode lichtkogel om vuursteun aan te vragen, kon niet meer afgevuurd worden. Aan Franse zijde zag men van ver dat de compagnie contact gemaakt had met de vijand, maar men was niet op hoogte van de ernst van de situatie. Tegen de avond slaagden de overlevenden erin om zich los te maken en achter de Franse linie te geraken. De hele operatie kostte aan Franse zijde het leven van drie officieren, zes onder-officieren en 18 soldaten. Er waren 30 gewonden en 12 man werden vermist. Aan Duitse zijde vielen twee doden en vijf gewonden.

De afgelopen dagen hadden beide partijen zich beziggehouden met artilleriebeschietingen. De Duitsers probeerden Frans tegenvuur uit te lokken om zo de batterijen te lokaliseren, maar de Franse artillerie reageerde nauwelijks. Ouvrage Fermont werd deze dag nog bevoorraad met munitie.
Op deze dag verklaarde Italië de oorlog aan Frankrijk. Mussolini had het verloop van de Duitse opmars afgewacht en nu alles zich gunstig ontwikkelde, achtte hij zijn kans schoon. Een grote misrekening, want de Italiaanse aanval in de Alpen, werd op enkele plaatsen na, een compleet fiasco. Mede door het slechte weer slaagden Italiaanse troepen er niet in om de voorpostenlinie te doorbreken.

In het noorden ging het met de dag slechter. Op 10 juni verliet de regering Parijs en begaf zich naar Bordeaux. Op 11 juni braken Duitse troepen door het Aisne-front. Het Franse opperbevel besloot tot een algemene terugtocht en een ontruiming van de Maginotlinie. In de sector van Fermont bleef het rustig en dokter Leduc, kapitein-arts in Fermont, maakte van de gelegenheid gebruik om naar Longuyon te gaan om daar zijn medicijnenvoorraad aan te vullen.
Net na middernacht kwam de laatste aflossing; acht onder-officieren en 33 manschappen meldden zich. Een kleine groep van negen onder-officieren en 31 manschappen verliet het ouvrage om even tot rust te komen. Ze wisten niet dat ze niet meer zouden terugkeren.

Het Franse opperbevel besloot, onder druk van de Duitse opmars richting het zuiden, tot een algemene terugtocht. Zowel de intervaltroepen als de bemanningen van de kazematten en ouvrages zouden zich terugtrekken. Het plan was een logistieke nachtmerrie omdat de troepen weinig of geen vervoer hadden en de bemanningen van de kazematten en ouvrages niet geoefend waren voor infanteriegevechten in het open veld en lange marsen. 's Avonds hoorden de commandanten van Ferme Chappy, Fermont en Latiremont het trieste bericht op de commandopost van het 149^e Regiment Vestinginfanterie:" Houdt u klaar voor een terugtrekking in de nacht van 16 op 17 juni." 's Nachts werden alle ouvrages en kazematten in het bruggehoofd Montmédy ontruimd; alle troepen trokken zich terug richting Toul om aldaar een nieuw front te vormen. Langzaam maar zeker ontdekten de Duitsers dat alle opstellingen verlaten waren. Voorzichtig rukte de 169^e ID op richting Montmédy en Longuyon; op 14 juni bevonden eenheden van deze divisie zich ten zuiden van Longuyon. Het spoorwegkanon 340mm Model 12G, dat opgesteld stond ten zuiden van Longuyon, vuurde 's nachts nog vijf granaten af en trok zich daarna terug richting het zuiden.

Met Operatie "Tiger" probeerden de Duitsers een doorbraak in het Saargebied te forceren. Ondanks de enorme inzet aan artillerie en infanterie slaagden ze er niet in om de Franse linies te doorbreken; de operatie werd met grote verliezen afgebroken. De Franse overwinning was echter van korte duur omdat in de nacht van 15 op 16 juni ook hier Franse troepen zich terugtrokken.
Parijs, dat tot open stad was verklaard, werd door Duitse troepen bezet. Op 14 juni bevond de 169^e ID die vanuit het bruggehoofd van Montmédy was opgerukt zich ten zuiden van Longuyon. Fermont was nu totaal omsingeld.