Het front in de sector Crusnes is statisch geworden. De volgende twee weken gaan de Duitsers alle divisies die betrokken zijn bij de eerste aanvallen aflossen. Om verwarring en opstoppingen op de aan- en afvoerwegen te voorkomen, wordt er een plan opgesteld, waarbij vier nieuwe divisies worden aangevoerd; één divisie rukt op vanuit de sector Montmédy, met als voorlopig einddoel een opstelling ten zuiden van Longuyon, zodat de Maginotlinie vanuit het westen kan worden aangevallen.
Ook de Franse troepen worden herschikt; de verdediging van Longuyon en verder naar het westen wordt versterkt. Alle troepen op de zuidelijke oever van de Chiers worden achter de hoofdlinie teruggetrokken; slechts enkele posities blijven bezet. Om te voorkomen dat de Duitsers de watertoren in het dorpje Revémont kunnen gebruiken als observatiepunt, wordt deze door de Genie opgeblazen.

Op 4 juni eindigte de succesvolle evacuatie van Engelse en Franse troepen bij Duinkerken. maar zoals Churchill in een toespraak opmerkt:"Oorlogen worden niet met evacuaties gewonnen. "

Op 30 mei stuurt de Franse legerkorpscommandant een order naar de 51e en 52e Infanteriedivisie, waarin hij aangeeft dat de patrouilles tot op heden niet veel resultaat hebben opgeleverd. Geen gevangenen, geen goede inlichtingen; kortom, er moet agressiever worden opgetreden.
Er moet dus wat gebeuren. De missie wordt toevertrouwd aan de 2e compagnie van het 100e Infanterieregiment van de 51e Infanteriedivisie. Om het verrassingseffect niet te verstoren, wordt er geen inleidende beschieting uitgevoerd. Niettemin staat alle aanwezige artillerie in de sector standby; als de compagniecommandant een rode lichtkogel afschiet, zullen alle batterijen vuursteun verlenen.
Om 07:30 uur verlaten de vier secties hun vertrekpunt en bereiken om 10:15 uur de boerderij Praucourt. De groep trekt naar het noorden om uiteindelijk een draai van 90° te maken richting het dorp Cutry, het uiteindelijke doel van de missie. Elke sectie heeft zijn opdracht en begeeft zich naar de aangewezen positie. Gespannen volgen de Franse waarnemers de silhouetten die onder een brandende zon langzaam vooruitkomen. Zonder dat de Fransen het weten, heeft een kleine Duitse eenheid het dorp bezet, van waaruit ze een goede observatiepositie voor de artillerie hebben. De Franse patrouille wordt ontdekt en vanaf korte afstand barst plotseling het Duitse mitrailleurvuur los. Twee van de vier sectiecommandanten sneuvelen bij de eerste schotenwisseling en ook de compagniecommandant wordt dodelijk getroffen. Een rode lichtkogel om vuursteun aan te vragen, kan niet meer afgevuurd worden. Aan Franse zijde ziet men van ver dat de compagnie contact gemaakt heeft met de vijand, maar men is niet op hoogte van de ernst van de situatie. Tegen de avond slagen de overlevenden erin om zich los te maken en achter de Franse linie te geraken. De hele operatie kost aan Franse zijde het leven van drie officieren, zes onderofficieren en 18 soldaten. Er waren 30 gewonden en 12 man werden vermist. Aan Duitse zijde valen twee doden en vijf gewonden.

De afgelopen dagen hebben beide partijen zich beziggehouden met artilleriebeschietingen. De Duitsers proberen Frans tegenvuur uit te lokken om zo de batterijen te lokaliseren, maar de Franse artillerie reageert nauwelijks. Ouvrage Fermont wordt deze dag nog bevoorraad met munitie.
Op deze dag verklaart Italië de oorlog aan Frankrijk. Mussolini heeft het verloop van de Duitse opmars afgewacht en nu alles zich gunstig ontwikkelt, acht hij zijn kans schoon. Een grote misrekening, want de Italiaanse aanval in de Alpen, wordt op enkele plaatsen na, een compleet fiasco. Mede door het slechte weer slagen Italiaanse troepen er niet in om de voorpostenlinie te doorbreken.

In het noorden gaat het met de dag slechter. Op 10 juni verlaa de regering Parijs en begeeft zich naar Bordeaux. Op 11 juni breken Duitse troepen door het Aisne-front. Het Franse opperbevel besluit tot een algemene terugtocht en een ontruiming van de Maginotlinie. In de sector van Fermont blijft het rustig en dokter Leduc, kapitein-arts in Fermont, maakt van de gelegenheid gebruik om naar Longuyon te gaan om daar zijn medicijnenvoorraad aan te vullen.
Net na middernacht komt de laatste aflossing; acht onder-officieren en 33 manschappen meldden zich. Een kleine groep van negen onder-officieren en 31 manschappen verlaat het ouvrage om even tot rust te komen. Ze weten niet dat ze niet meer zullen terugkeren.

Het Franse opperbevel besluit, onder druk van de Duitse opmars richting het zuiden, tot een algemene terugtocht. Zowel de intervaltroepen als de bemanningen van de kazematten en ouvrages zullen zich terugtrekken. Het plan is een logistieke nachtmerrie omdat de troepen weinig of geen vervoer hebben en de bemanningen van de kazematten en ouvrages niet geoefend zijn voor infanteriegevechten in het open veld en lange marsen. 's Avonds horen de commandanten van Ferme Chappy, Fermont en Latiremont het trieste bericht op de commandopost van het 149^e Regiment Vestinginfanterie:" Houdt u klaar voor een terugtrekking in de nacht van 16 op 17 juni." 's Nachts worden alle ouvrages en kazematten in het bruggehoofd Montmédy ontruimd; alle troepen trekken zich terug richting Toul om aldaar een nieuw front te vormen. Langzaam maar zeker ontdekken de Duitsers dat alle opstellingen verlaten zijn.
Het spoorwegkanon 340mm Model 12G, dat opgesteld stond ten zuiden van Longuyon, vuurt 's nachts nog vijf granaten af en wordt daarna teruggetrokken richting het zuiden.

Met Operatie "Tiger" proberen de Duitsers een doorbraak in het Saargebied te forceren. Ondanks de enorme inzet aan artillerie en infanterie slagen ze er niet in om de Franse linies te doorbreken; de operatie wordt met grote verliezen afgebroken. De Franse overwinning ias echter van korte duur omdat in de nacht van 15 op 16 juni ook hier Franse troepen zich terugtrekken.
Parijs, dat tot open stad is verklaard, wordt door Duitse troepen bezet. Op 14 juni bevindt de 169^e ID die vanuit het bruggehoofd van Montmédy is opgerukt zich ten zuiden van Longuyon. Fermont is nu totaal omsingeld.