Om 00:35 uur (01:35 uur Franse tijd) was de oorlog afgelopen.
Toen de dag aanbrak, heerste er een doodse stilte aan het front. Conform de orders van kapitein Aubert bleven de wachtposten alert, zodat er geen Duitse troepen binnen 500m van de prikkeldraadversperringen kwamen. De Franse driekleur wapperde fier boven Fermont. Met het oog op de evacuatie van het ouvrage stelde Aubert een marsbataljon samen waarin de bemanning in verschillende groepen was ingedeeld. Om 15:15 uur naderde een kleine groep Duitsers voorafgegaan door een witte vlag blootshoofds en zonder wapens het ouvrage. Ze werden opgevangen door een Franse onderofficier en naar het ouvrage gebracht. De Duitse luitenant werd bij kapitein Aubert gebracht. Hij lanceerde enkele opmerkingen over het feit dat de Franse vlag nog steeds boven het ouvrage wapperde, waarop Aubert antwoordde, dat de wapenstilstand nog steeds officieus was. Hij wachtte nog steeds op de officiêle bevestiging namens de Franse regering. Tot die tijd bleef de vlag wapperen. Kapitein-dokter Leduc vroeg aan de Duitse officier of de zwaargewonde waarnemer (blok 5) geëvacueerd kon worden.
Om 19:00 uur werd de gewonde opgehaald en vergezeld van de Franse dokter naar het dorpje Fermont gebracht. Een Duitse dokter beloofde om voor de gewonde militair te zorgen. De Franse militairen keerden daarna weer terug naar het ouvrage. De Duitsers hielden woord, brachten hem naar een hospitaal in Duitsland en soldaat Guissard overleefde de oorlog.

In Fermont wachtte men nog steeds op de Duitse instructies voor de evacuatie van het ouvrage. De hoop leefde dat er een vrije aftocht kwam naar het onbezette deel van Frankrijk. Fermont was niet overwonnen en lag als een eiland omringd door Duitse troepen. Wat men echter nog niet wist was, dat de bemanningen van de ouvrages van de Maginotlinie op dezelfde manier zouden worden behandeld als het veldleger dat zich had overgegeven: zij werden allen krijgsgevangenen.
Bij alle ouvrages en kazematten in de sector konden soldaten en officieren rustig naar buiten. Op Fermont gaven de officieren zich rekenschap van de hevigheid van de gevechten. Het terrein was bezaaid met kraters van soms 4 tot 5m diep en 8m in omtrek. Het leek het slagveld bij Verdun op kleine schaal.
Nu het rustig bleef rondom Fermont, kon er wat gedaan worden aan het probleem met de telefoonverbindingen. Een onderofficier, die verantwoordelijk was voor de verbindingen, ging naar een telefoonschakelput en vond daar het probleem. De Duitsers hadden eenvoudigweg de zekeringen uit de telefoonlijnen gehaald en op de grond gegooid. Het inpluggen was voldoende en de telefoon funktioneerde weer als vanouds.
Rond 16:00 uur kwam er een bericht van commandant Pophillat(comandant van Latiremont en commandant van de ondersector): " Ouvrage Fermont wordt op 27 juni om 06:00 uur ontruimd. Wapens, munitie en ander materieel worden in goede staat achter gelaten. De bemanning begeeft zich naar het kamp Doncourt-Cité. Voor kapitein Aubert was geen twijfel mogelijk; hij dacht dat Pophillat in opdracht van het Franse opperbevel handelde en dat dat gebeurde volgens de overeenkomst van de wapenstilstand. Commandant Pophillat had echter zonder toestemming van het Franse opperbevel met de Duitse divisiecommandant en de legerkorpscommandant onderhandeld over de overgave van de ondersector Arrancy. Ook Commandant Vanier van het ouvrage Bréhain had dezelfde weg gevolgd, zodat de sector Crusnes al in vroeg stadium werd overgegeven aan de Duitsers. 's Avonds verzamelde iedereen zijn spullen en maakte zich klaar om te vertrekken.

Na een korte nacht was iedereen om 05:00 uur opgestaan. Rond 07:00 uur begaf de bemanning zich blok voor blok naar de munitie-ingang. Voor de ingang stonden Duitse officieren. Na een kort onderhoud met Kapitein Aubert zette de trieste colonne zich in beweging richting Doncourt-Cité. De bemanningen van ouvrages en kazematten installeerden zich zo goed als mogelijk was. Een Duitse officier verzekerde hen dat het verblijf van korte duur zou zijn (correct) en dat iedereen naar de vrije zone zou worden afgevoerd (onjuist).

In de loop van de dag kreeg Commandant Pophillat het bevel om zich naar het kamp van Errouville te begeven. Daar ontmoette hij kolonel Marion, die hem namens de Franse regering meedeelde dat de omsingelde Franse troepen onvoorwaardelijk de wapens moesten neerleggen en als krijgsgevangenen zouden worden afgevoerd. Dit bericht kwam aan als een donderslag. Toen commandant Pophillat in Doncourt-Citê terugkwam, stonden hem de tranen in de ogen, toen hij dit bericht moest meedelen. De volgende dag zouden de soldaten te voet vertrekken richting Metz, de officieren werden met een bus afgevoerd.

Om 03:30 uur verzamelden de soldaten zich en in stilte aanvaardden ze de tocht naar hun krijgsgevangenschap. De barre tocht onder een brandende zon duurde twee dagen. De bagage woog zwaar en sommige soldaten gooiden alles neer aan de kant van de weg. Eindelijk kwamen ze aan in Metz in Fort Queuleu. De officieren werden ondergebracht in een klooster.
Uiteindelijk werden de soldaten op 15 juli richting de Stalags (krijgsgevangenkampen) gestuurd; de officieren volgden in augustus. Op 28 juli 1940 ontsnapte kapitein Aubert uit het klooster en bereikte na wat omzwervingen begin augustus de vrije Franse zone. Hij nam deel aan de campagnes in Noord-Afrika waar hij op 21 januari 1943 sneuvelde.