Op 15 juni begint operatie Kleiner Bär. Met een grote overmacht steken de Duitsers op een aantal plaatsen de Rijn over. Aan Franse zijde staan 15.000 man klaar om 100.000 man Duitse troepen tegen te houden. Deze strijd is bij voorbaat verloren.
In de sector Crusnes wordt het verdeelstation Xivry-Circourt ingenomen en de stroomtoevoer naar de ouvrages afgesneden. In Fermont worden de motoren gestart om het ouvrage van stroom te voorzien, een situatie die zal duren tot aan de overgave.

Die dag valt de Franse regering en Paul Reynaud, de eerste minister, wordt vervangen door maarschalk Pétain, die op dat moment de Franse ambassadeur in Madrid is. Hij is teruggeroepen naar Frankrijk om orde op zaken te stellen. Men hoopt dat hij op de leeftijd van 84 jaar een nederlaag van Frankrijk kan voorkomen.
In de sector Crusnes heerst een gespannen rust. De vijand zit rondom, maar waar en hoeveel en wanneer zal hij aanvallen? Alle waarnemers van de ouvrages en kazematten zijn op hun hoede en speuren continu de omgeving af. De gespannen sfeer leidt soms tot hallucinaties. Om 04:30 uur worden er bij Bréhain, niet ver van de ingangen en op de militaire weg, tanks gesignaleerd. Er volgt een artilleriebeschieting die alleen de vegetatie beschadigt. Van de aanwezigheid van tanks is namelijk geen enkele sprake.
In de loop van de dag maakt de 183^e ID plaats voor de 162^e ID; de Duitse troepenbewegingen lokken het nodige artillerievuur van Fermont uit. Via de radio melden de Duitsers dat ze onderhandelaars naar een ontmoetingspunt zullen sturen. De onderhandelaars eisen de overgave van de Maginotlinie in de sector Crusnes. Er wordt een ultimatum gesteld; als de commandanten van de ouvrages hier niet op reageren, zal een aanval volgen. Het Franse antwoord laat zich raden!!
De Duitse patrouilles signaleren overal de afwezigheid van veldtroepen. Zij kunnen nu 's nachts ongehinderd tot aan de prikkeldraadversperringen van de kazematten geraken zonder gestoord te worden. De Maginotlinie lijkt rijp voor een verovering.

Op deze dag houdt Pétain een radiotoespraak, waarin hij oproept om de nutteloze strijd te staken en aan te sturen op onderhandelingen voor een wapenstilstand met Duitsland. Een dag later reageert Generaal de Gaulle, die uitgeweken is naar Londen, met een oproep om de strijd voort te zetten. Hij zegt o.a. "Frankrijk heeft een veldslag verloren, maar niet de oorlog "
Rond 04:30 uur in de vroege morgen melden de blokken 1 en 2 van Ouvrage Fermont dat er mitrailleurvuur is op de GFM koepels. Zitten de Duitsers zo dichtbij? En hoe komen ze ongezien op een positie om van daaruit te vuren? Zeer zeker is de melding te wijten aan de enorme spanning waaronder de bemanning van Fermont leeft.
Om 7:00 uur is er sprake van een veel ernstiger incident. Er is brand uitgebroken in de elektriciteitscentrale. Als die brand zich verder zou gaan uitbreiden, kon dat tot gevolg hebben dat het ouvrage ontruimd moest worden. Hoe kan dit gebeuren?
Sinds 16 juni 04:30 uur draaien de motoren en generatoren in de centrale. Door de Duitse omsingeling was er geen stroomaanvoer meer mogelijk. De uitlaatgassen van de motoren werden opgevangen in een gemetselde kamer, van waaruit een metalen buis de rookgassen via de Manschappeningang naar buiten afvoerde. Door scheuren in het metselwerk verspreidde het uitlaatgas zich in de centrale en de galerijen. Om verder problemen te voorkomen, moest een metalen kamer aangesloten worden op de uitlaatpijpen. Nauwelijks is men begonnen met de laswerkzaamheden of er breekt brand uit. De sapeurs handelen volgens de voorschriften en roepen: "Brand, Brand". Het water in een door platen afgedekt riool bevat olie en vetten. Het stromende water voert deze af. Er is een redelijk hoge temperatuur omdat de aerorefroidisseur nog niet werkt. Daar er geen officieel onderzoek en dus geen rapport bestaat, zijn er verschillende versies van de oorzaak aan te wijzen.

• Bedrijfsongeval? Niet erg voor de hand liggend. Men is zich toch wel bewust van onveilige situatie?
• Sabotage? Kan goed mogelijk zijn. Verschillende gebeurtenissen wijzen hierop.

De situatie is in ieder geval gevaarlijk. Een grote brand in de centrale zou leiden tot de uitval van de motoren; als er geen stroom meer is, kan Fermont niet meer functioneren. Alle veiligheidsmaatregelen treden in werking. De branddeuren van de ruimte met de dieselolietanks worden gesloten en de brand wordt bestreden met zand, maar al spoedig moet er zand gehaald worden van de Munitie-ingang en zelfs uit het grote munitiemgazijn. Er hangt een vette zware rook in de centrale en de omliggende ruimten. Het personeel draagt gasmaskers, maar de glazen zijn al snel bedekt met vettigheid. Men probeert de brand met water te blussen, wat niet helemaal voor de hand liggend is, maar bij gebrek aan beter de enige oplossing. Helaas passen de koppelingen van de slangen niet op de brandkranen. Weer sabotage? Nee, een slorigheid uit vredestijd, omdat men nooit een brandoefening had gehouden. De dichtstbijzijnde brandslangen liggen in Blok 1, maar heen en weer kost 15 minuten. Gelukkig heeft het zand de vuurhaard vuur kunnen doven, maar er hangt overal nog steeds een vette walm veroorzaakt door verbrande olie en gesmolten teer. Er wordt een gat gemaakt in de buis voor de afgewerkte lucht, maar dat helpt niet veel. Een luitenant komt op het gelukkige idee om de ventilatoren die lucht aanzuigen van buiten en zo de rook verder in het ouvrage verspreiden om te schakelen, zodat de lucht uit het ouvrage via de hoofdgalerij en de gevechtsblokken naar buiten werd afgevoerd. In blok 3 stonk het hevig naar dieselolie en zwarte vlokken dwarrelden op de kaarten. Gewonden zijn er niet gevallen; één sapeur moet met zuurstof behandeld worden omdat hij rook heeft ingeademd.

Zijn nu alle problemen eindelijk opgelost en kan de bemanning zich concentreren op de lopende zaken? Helaas niet.... De hele morgen heeft een Duits 88 mm kanon geschoten op de wand van blok 4 tussen het 1e en 2e stuk. Na ongeveer 160 schoten wordt om 12:30 uur de wand doorboord. Ondanks al hun pogingen kunnen de artilleriewaarnemers het kanon niet localiseren. Een aantal schoten van blok 1 op mogelijke opstellingen heeft geen effect. Achter de stukken in blok 4 bevinden zich enkele kasten met munitie, die elk moment kan ontploffen. Er zijn nog geen slachtoffers gevallen, omdat de verdieping ontruimd is. Alleen een ordertelegraaf is vernield. Er zit een gat van ongeveer 80 cm diameter in de muur, die ter plaatse 1,75m dik is, waardoor het daglicht naar binnen komt. De Duitse artilleristen zijn niet op de hoogte van de schade die ze hebben aangericht. Dit komt door het slechte zicht en de zwarte rook van de brand, zodat een goede observatie niet mogelijk is. In de loop van de middag komt er een wat vreemde boodschap van de commandant van het ouvrage Latiremont: "in geval van een evacuatie van ouvrage en kazematten alle materieel vernielen. Alleen meenemen wat noodzakelijk is bij een aftocht (levensmiddelen en lichte wapens)." Als antwoord meldt kapitein Aubert aan de ouvrages Latiremont en Bréhain dat Blok 4 buiten dienst is en rond 16:00 uur weer gevechtsklaar zal zijn. Voor het gat is een muur van zandzakken gemaakt. Er wordt een kwartier lang geschoten, maar omdat er geen overdruk is, gaat dat erg moeizaam. Ook de kanonniers voelden zich met een gat in de wand niet op hun gemak. Tussen 16:30 uur en 20:00 uur wordt er buiten gewerkt zodat er van binnenuit beton gestort kon worden om het gat te dichten. Ook wordt een pantserplaat in het gat gezet. Omdat de Duitsers nog sporadisch op blok 4 vuren, moet de ploeg zich herhaaldelijk via de nooduitgang in veiligheid stellen. Om half twaalf 's avonds is de bres gedicht; Blok 4 is gered en weer gevechtsklaar.

Bij het kleine ouvrage Ferme Chappy blijft het vrij rustig. Wel opent het 47mm anti-tankkanon van blok 1 het vuur op een blockhaus. Onduidelijk is of het ging om een preventieve actie of het beantwoorden van Duits vuur. Het korvee dat de vuilnis via de uitgang van blok 1 naar buiten bracht, wordt verrast door schoten vanaf de boerderij; de groep is snel weer binnen. Blok 6 van Latiremont komt tussenbeide, maar verder blijft het rustig. Om 22:00 uur klinkt er lawaai uit de diamantgracht van blok 1. Zijn daar dan Duitsers? Een handgranaat maakte een einde aan het geluid. Als de bemanning na de wapenstilstand op 26 juni weer buiten komt, ontdekt men de boosdoener: het was een haas die in de gracht van het blok naar beneden was gevallen.