Op 10 mei 1940 begint voor West-Europa de Tweede Wereldoorlog. Door de aanval van Duitsland worden nu ook Nederland, België en Frankrijk betrokken in een oorlog. Nederland en België dachten door hun neutraliteit gevrijwaard te worden van een oorlog, maar niets is minder waar. Nederland geeft zich na vijf dagen over; België legt op 26 mei de wapens neer.
Frankrijk heeft zijn Maginotlinie en zou zich tegen elke agressie verdedigen. Op 12 en 13 mei breekt het Duitse leger bij Sedan door het Franse front; dit betekent het begin van het einde. De Franse terugtocht krijgt een sneeuwbaleffect en verloopt steeds chaotischer. Zes weken later is de veldtocht afgelopen en hebben alle aangevallen landen zich overgegeven. Deze operaties staan bekend onder de naam "Fall Gelb". en "Fall Rot". Bekijk de illustraties voor alle ontwikkelingen rondom dit operatieplan.

De Maginotlinie had een drievoudige functie:

• Het was een permanente verdedigingslinie langs de grenzen met Duitsland en Italië als afschrikmiddel en om het tekort aan soldaten op te vangen
• Het opvangen en tegenhouden van een verrassingsaanval van één van deze landen
• Steunpunt waarachter het veldleger zich kon mobiliseren om een tegenaanval te doen

Op vrijdagmorgen om 04.35 uur overschrijden Duitse troepen de Luxemburgse grens. De kleine politiemacht van Luxemburg kan geen weerstand bieden aan deze Duitse overmacht en binnen een dag is het land bezet. Het Franse spionagenetwerk dat volledig op de hoogte is van de Duitse bewegingen alarmeert de staf van het 3de Leger. Door een slechte communicatie komt de alarmmelding te laat door en een Franse cavaleriedivisie arriveert pas rond 08:00 uur in Luxemburg om de Duitse aanval te stoppen. Deze actie heeft geen succes en de Franse eenheden trekken zich uiteindelijk terug achter de Maginotlinie.

Om 05.00 uur rinkelen de telefoons in de commandopost van Fermont onophoudelijk; "Alarm, oorlog"; de meldingen stromen binnen.
Om 07:00 zijn alle ouvrages en kazematten in de ondersector Arrancy, die grensde aan de Belgische en Luxemburgse grens in staat van alarm en gevechtsklaar. De hefkoepel van blok 1 is schietklaar en alle commandoposten zijn 24 uur per dag bemand. De ontbrekende officieren en soldaten komen dezelfde dag naar het ouvrage, zodat de bemanning op volledige sterkte is.
In de loop van de dag en tot ver na middernacht trekken honderden vluchtelingen vanuit België en Luxemburg langs Fermont. Voorzover mogelijk worden deze mensen voorzien van koffie, dekens, enz. Deze actie is niet helemaal van gevaar ontbloot, want het ouvrage kan elk moment in actie komen.
De kleine vredeskazerne wordt ontruimd en alle officieren moeten nu in de ondergrondse kazerne eten en slapen. In de loop van de morgen vuren de hefkoepels van Ouvrage Bréhain hun eerste schoten af. Duitse vliegtuigen beschieten de Franse posities. Een vrachtauto met munitie wordt getroffen en men besluit om dergelijke transporten alleen maar 's nachts te laten plaatsvinden.

Om 8:03 uur vuurt de hefkoepel van blok 1 zijn eerste schoten af richting Longwy. Er is weinig schade, maar de Duitsers weten nu dat ze gevolgd worden. Om 10:49 uur volgt een nieuw salvo, dat echter onderbroken wordt door een storing in de munitieaanvoer.

Na de opmars door Luxemburg stuit de Duitse 17^eInfanteriedivisie op de versterkte positie van Longwy. Deze stad is belangrijk vanwege de ijzermijnen en de industrie er omheen. Door de geografische ligging,een gebied met heuvels en diepe dalen, is deze positie nauwelijks te verdedigen. In 1929 had Maarschalk Pétain dit al geconstateerd, zodat de hoofdlinie ten zuiden van Longwy werd getrokken. Longwy wordt nu verdedigd als een vooruitgeschoven positie door veldtroepen.

Op 12 en 13 mei slagen de Duitse troepen erin om de vooruitgeschoven positie van Longwy te elimineren. Na een aantal felle gevechten trekken Franse troepen zich in de nacht van 13 op 14 mei terug achter de Maginotlinie. In de volgende dagen tasten Duitse patrouilles de linie af om de sterkte te onderzoeken. Hier en daar vinden schermutselingen plaats tussen de patrouilles van beide zijden. Beide partijen onderzoeken waar de tegenstander zich bevindt en hoe sterk die is.

In de nacht van 15 op 16 mei worden de bemanningen van Fermont en Latiremont behoorlijk op de proef gesteld. Wat is er aan de hand?
Alle waarnemers van Latiremont zijn gespannen door de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Ze weten niet exact waar de vijand zich bevindt en wanneer hij gaat aanvallen. Gespannen kijken ze in het nachtelijke duister; elk geluid, elke beweging is verdacht.

Rond 23:00 uur barst er een artilleriebeschieting los en tegelijkertijd vliegen er vliegtuigen over het ouvrage. De conclusie is snel getrokken: Latiremont ondergaat een luchtbombardement. De artilleriecommandant stelt zijn collega in ouvrage Bréhain op de hoogte en vraagt om artilleriesteun voor een op handen zijnde infanterie-aanval. Om 23:15 uur waarschuwt de commandant van de artillerie van Bréhain de artilleriecommandant van de sector, die de veldartillerie onder zijn hoede heeft, met de mededeling:"Latiremont meldt een luchtbombardement. Men verwacht een aanval op korte termijn." Dit bericht is zo belangrijk dat het meteen wordt doorgegeven aan de inlichtingendienst van het Legerkorps, die het direct meldt aan de Generale Staf. De dienstdoende officier neemt meteen zijn maatregelen en geeft een inlichtingenofficier opdracht om de nodige maatregelen te treffen om aan het verzoek van Latiremont te voldoen.

Op het bureau Operaties, waar de nodige bevelen terechtkomen, heerst enig wantrouwen. Een officier neemt contact op met Latiremont en krijgt de mededeling:" Ja, er zijn vliegtuigen geweest, maar geen luchtbombardement. De vijand heeft echter een aanval ondernomen in de interval tussen Latiremont en de kazemat Praucourt. Hij is echter teruggeslagen." Ondertussen is de artilleriebarrage al losgebarsten. Blok 1 en Blok 4 van Fermont evenals een aantal kazematten nemen deel aan deze beschieting. Na wat heen en weer gepraat tussen commandanten die vinden dat hun bevelen moeten uitgevoerd worden omdat ze volledig op de hoogte menen te zijn van de gebeurtenissen, neemt Generaal Boell, commandant van de 51^e Infanteriedivisie, contact op met met twee van zijn officieren, die ter plaatse zijn. Deze melden dat er weliswaar wat geschoten werd, maar dat er verder niets bijzonders aan de hand is. Om 01:30 uur komt er nog een melding dat er parachutisten geland zouden zijn op Latiremont. Generaal Boell verneemt van zijn officieren, dat ze al een uur lang buiten zitten, maar geen enkel vliegtuig hebben gehoord. Rondom 03:00 uur keert de rust weer. Koelbloedigheid is deze nacht niet het sterkste punt bij de betrokken officieren.