De ouvrages van de Maginotlinie konden niet functioneren zonder elektriciteit. Ventilatie, verlichting, elektrische traktie, motoren van liften en hefkoepels: al deze belangrijke voorzieningen hadden elektrische stroom nodig. In vredestijd betrok Fermont de stroom van het civiele net via het militaire transformatorstation in Xivry-Circourt; de stroom had een spanning van 17.500 volt. Ga voor meer informatie naar stroomvoorziening in de Maginotlinie. Door vier transformatoren werd de spanning verlaagd naar naar 440 V wisselstroom. Met behulp van omvormers (een wisselstroommotor drijft een gelijkstroomdynamo aan) werd 110 V gelijkstroom voor de motoren van de hefkoepels en liften en 600 volt gelijkstroom voor de trein gemaakt. De verlichting werkte op 110 volt wisselstroom en de keuken op 200 volt wisselstroom.

De gevechtsblokken werden gevoed met 1.500 V wisselstroom om transportverliezen te voorkomen. In het transformatorstation bij blok 4 werd de spanning weer omlaag getransformeerd en werd met een omvormer gelijkstroom voor de motoren gemaakt.
Indien de externe stroomvoorziening zou uitvallen, had het werk de beschikking over 4 dieselmotoren die elk een generator aandreven. De hoofdmotoren werden gestart met samengeperste lucht. Voor normaal gebruik waren twee motoren nodig. Tijdens gevechtsacties was een derde motor noodzakelijk voor de stroomvoorziening van de ventilatie, de motoren van de hefkoepels en liften en de elektrische trein. Eén motor werd in reserve gehouden of kon in revisie zijn.





Om 3 maanden zelfstandig te kunnen functioneren, was er een opslagcapaciteit van:

• 185.475 liter dieselolie
• 241.500 liter koelwater
• 4.800 liter smeerolie