Het transport van materiaal en bovenal munitie, was belangrijk in de Maginotlinie. Op deze pagina wordt het interne transport in de ouvrages beschreven. Voor de externe aanvoer klik op wegen en spoorlijnen
Bij het interne transport binnen de ouvrages moeten we onderscheid maken tussen de infanterie- en de artillerie-ouvrages.
Infanterie-ouvrages waren kleine ouvrages die bestonden uit twee tot vier blokken, waarvan één tevens dienst deed als ingang. De aanvoer van materiaal en munitie gebeurde met vrachtauto's. Alles werd uitgeladen en met mankracht via het trappenhuis naar de diverse (kleine) magazijnen gebracht. Het ging hierbij om mitrailleurpatronen, anti-tankgranaten, handgranaten en mijnen.
Een aantal ouvrages en ook kazematten hadden de beschikking over twee 81mm mortieren. Voor deze munitie was een apart magazijn voorzien. In de schietkamers van de blokken lag munitie opgeslagen die, als dat nodig was, werd aangevuld door de bemanning vanuit de opslagruimten. Bij de bouw van de blokken was rekening gehouden met het in een later stadium installeren van liften.

Transport in een artillerie-ouvrage

Het transport van munitie en materiaal was in de grote ouvrages een ingewikkelde aangelegenheid. Er waren twee mogelijkheden ontworpen voor de externe bevoorrading, nl. per smalspoor of met vrachtauto's. Een Munitie-ingang voor vrachtauto's was kleiner dan een ingang voor de aanvoer met een smalspoortrein. Niet altijd was het budget toereikend om smalspoor in een sector aan te leggen. Een ouvrage kreeg had al wel een ingang voor een trein, maar werd bevoorraad door vrachtauto's. Klik hier voor een overzicht van de ouvrages.
De vrachtauto's of de trein reden naar binnen in de munitie-ingang, waar de lading werd overgeslagen op kleine wagonnetjes. Deze werden dan verder getransporteerd, hetzij gelijkvloers, via de lift of over een hellend vlak naar de hoofdgalerij. Eenmaal beneden in de hoofdgalerij bracht een elektrische locomotief de wagonnetjes dan naar het grote munitiemagazijn (M1) of bij te ontbreken hiervan naar de kleinere magazijnen (M2).
In een gevechtssituatie werd de elektrische trein gebruikt voor het transport van het M1 naar M2. Ook werden de caissons met de lege hulzen vanuit het M2 teruggebracht naar het M1. Bij niet-geëlektrificeerd smalspoor werden de wagons met de hand geduwd. Meestal waren de afstanden niet groot. Dit was bijv. het geval in de artillerie-ouvrages in de Alpen. De trein werd ook gebruikt voor materiaaltransport, het brengen van de soep en koffie voor de bemanningen van de gevechtsblokken, die in tegenstelling totdat wat filmbeelden en foto's suggereren, altijd moesten lopen. Dit soort beelden is afkomstig uit de propagandafilms.

Liften

In artillerie-ouvrages waar de hoeveelheden munitie groter en zwaarder waren, hadden vrijwel alle blokken één of meer liften. Als voorbeeld is ouvrage Fermont genomen. In de munitie-ingang diende de vijf-tons lift voor het transport van munitie en de elektrische locomotief. Blok 4 is een artillerieblok met drie 75mm kanonnen (zgn. Casemate de Bourges). Vanwege het grotere munitieverbruik heeft dit blok twee liften. Alle liften werden elektrisch bediend; een contra-gewicht zorgde er voor dat ze gemakkelijk op en neer gingen. Als de stroom uit zou vallen, konden ze ook met de hand bediend worden zij het dat ze in een dergelijk geval tergend langzaam zouden gaan.
In tegenstelling tot wat de propagandafilms ons doen geloven, moesten de manschappen zich verplaatsen via het trappenhuis.

De munitie werd vanzelfsprekend niet per stuk omhoog gebracht. De granaten van 75mm zaten in een metalen kast met een inhoud van 50 stuks. Zij wogen gevuld een paar honderd kilo. Hetzelfde geldt voor de mortiergranaten van 81mm en de houwitsergranaten van 135mm. Mitrailleurpatronen zaten in houten kisten.